برداشت من:
وقتی خدا نعمتی به ما میدهد،ما باید قدر آن نعمت خوب و الهی را بدانیم،شاید گاهی بعضی چیز ها از آن نعمت به سلیقه ی ما نباشد،اما داشتن چیز کم بهتر از نداشتن هیچ چیز است و ما باید از چیز هایی که خدا به ما داده است لذت ببریم.حال پدر زال نباید کودکش را به کوه می انداخت،آن هم فقط برای موی سپیدش،او کار درست را کرد و به خاطر کار زشتش بر خدا توبه کرد و قدر نعمتی که خدا به او داده را دانست.
معرکه فراموش نشه😉🫠